Langzaam langs  Lagarfljót

26 juli 2019 - Seydisfjordur, IJsland

Seyðisfjörður is een klein plaatsje aan het eind van een fjord aan de oostkust van IJsland. Het heeft zo’n 700 inwoners. Het wordt aan drie kanten omgeven door bergen. Aan de andere kant van de westelijke berg op zo’n 27 km afstand ligt Egilsstaðir aan de bovenkant van een heel langgerekt meer, het Lagarfljót. Het meer lijkt wat op een Schots Loch,  en er schijnt net als in Loch Ness een monster rond te zwemmen, ‘Lagarfljótsormurinn’ of  ‘de Worm’, het laatst gezien door een lokale boer in 2012. Van die gebeurtenis circuleert een filmpje op YouTube.

Uit de titel van dit verhaal heb je dus al kunnen afleiden dat we vandaag die kant op zijn gegaan. Het was weer even spannend, omdat we, ivm met de ferry die op onze plek lag, moesten tenderen en we geen HAL-excursie hadden. We zaten dus in de tweede tenderboot en we vertrokken na enig zoekwerk om 8.45 uur in een busje met 17 personen over de berg in het westen richting Egilsstaðir. De dichte mist die er ’s ochtends, toen de gids/chauffeur er overheen kwam om ons op te halen, nog hing, was inmiddels opgetrokken.

Aan de andere kant van de berg werd het weer steeds beter, er stond geen zuchtje wind en het meer was zo glad als een spiegel (vrij zeldzaam volgens de gids). De rest van de tijd rond het meer hebben we stralende zon gehad, in tegenstelling tot de mensen die aan de Seyðisfjörður-kant van de berg waren gebleven.

Bij Egilsstaðir zijn we het meer overgestoken, langs de linkeroever over onverharde gravelwegen naar het zuiden. Aan de onderkant weer overgestoken en langs de rechteroever terug naar Egilsstaðir. Ook IJsland heeft prachtige natuur. Voor mij was het kenmerk van Spitsbergen de vele gletsjers, hier in IJsland de vele watervallen (het schijnen er zo’n 10.000 te zijn). Je zult de nodige watervalfoto’s tegenkomen.

We hebben natuurlijk onderweg de nodige toeristische stops gemaakt. Zo waren daar een archeologische site met restanten van klooster uit de 14e eeuw, een cultureel centrum met oa een opgezet rendier, geweien van het plafond afhangend en informatie over de omgeving en een waterkrachtcentrale (waarvan de gids ook niet wist waarom dat op het programma stond; hij is nog gaan vragen of ons groepje naar binnen mocht, maar nee…).

IJsland gebruikt heel weinig fossiele brandstoffen, elektriciteit wordt vooral opgewekt door vallend water (73%) en warmte die uit de bodem komt (26,8%). De rest is fossiele brandstof (0,2%). Verder is IJsland vast van plan om het land weer met bossen te bedekken. Oorspronkelijk was het helemaal overdekt met bossen. En toen kwamen de Vikingen… Bijna al het hout is gebruikt om te bouwen en te verbranden. Erosie deed de rest, nieuwe bomen konden nauwelijks wortelen.

Nu is er zelfs weer een ‘National Forest’ (Hallomsstaður), een van onze volgende stops. Er zijn ook veel niet-inheemse bomen geplant. De inheemse soorten zijn vrij klein. (Bekend grapje dat hier circuleert: ‘Wat moet je doen als je verdwaald bent in een IJslands bos? Opstaan!’). Ik begrijp dat de IJslanders er best trots op zijn dat ze nu weer een echt bos hebben en dat willen laten zien, maar de wandeling van 30 minuten door dat bos had wat ons betreft niet gehoeven.

Verder stonden nog twee watervallen op het programma. Voor de eerste moesten we een flinke klim naar boven maken. Met de tong op de schoenen heb ik het gehaald (Mieke was zo verstandig om in de bus te blijven) en gelukkig hadden we geen tijd om naar nóg een waterval (nog verder omhoog!) te lopen.

De tweede waterval was gelukkig vlak naast de weg. Bijna hadden we die niet kunnen zien, omdat we op de bergpas op de terugweg een muur van mist binnenreden (10 meter zicht). Toen we bij de waterval aankwamen waren we al weer voldoende afgedaald om weer goed zicht te hebben.

Uitgeput kwamen we weer aan. Morgen gaan we weer op pad. We hopen dan voor het eerst echt goed walvissen te zien.

Foto’s

4 Reacties

  1. Gera:
    27 juli 2019
    Prachtige foto's! Daar zou ik ook nog weleens heen willen gaan.
    Dank wederom voor dit mooie verhaal!!
  2. Marie-Louise de Zwart:
    27 juli 2019
    Wat een interessant verhaal en mooie foto's weer.
    Leuk om jullie vakantie mee te beleven.
    Bedankt.
  3. Paula:
    27 juli 2019
    Ben blij dat ik jullie verhalen nu mee kan maken, veel plezier op de verdere reis
  4. Gerda de Gelder:
    27 juli 2019
    Weer heel leuk om alles te lezen, dank je wel en ik hoop dat jullie de walvissen kunnen spotten , ik heb dat een aantal jaren ze mogen zien voor de kust van Canada en ik kan daar nog steeds heel emotioneel aan terug denken dus veel plezier en geniet ervan !