De rest van de reis

De afgelopen drie dagen was ik ’s avonds te moe om nog een verhaal te produceren, dus nu nog één slotverhaal over de rest van de reis.

Na Skye was de volgende plaats waar het schip aanlegde Kirkwall, op de Orkney-eilanden. Ik geloof dat het in 2004 was dat we daar de eerste keer waren, en toen moesten we tenderen (dat was toen onze allereerste ervaring met dat fenomeen). Nu legde ons schip een eindje buiten de stad aan, en Kirkwall had netjes een gratis shuttlebus naar het centrum geregeld (zó hoort het).

In 2004 stonden we voor een gesloten kerk (ik weet niet meer waarom hij toen dicht was), nu konden we wel naar binnen. En dat was best de moeite waard. Daarnaast is het een heel leuk stadje om in rond te lopen. Een rondrit over het mooie eiland (o.a. naar een ring van stenen en Skara Brae) stond de vorige keer op het programma, dus nu niet.

De dag erna waren we voor de tweede keer deze cruise in Invergordon (van de gids geleerd: inver is Schots voor monding of mond van een rivier; dus we waren in de mond van Gordon. Meestal staat er achter het woord inver de naam van de rivier waar het plaatsje aan ligt, maar dit is een uitzondering: een rijke man (niet Schot), genaamd Gordon,  besloot de plaats naar zichzelf te noemen, zonder de betekenis van het woord inver te kennen). Deze keer hadden we een excursie (wederom buiten de HAL om) geregeld naar het plaatsje Dornoch en Dunrobin Castle, een rit door de prachtige Schotse Hooglanden. Een bus met vier personen van de Rotterdam en zeven van het andere cruiseschip dat in Invergordon lag (Queen Victoria van Cunard), een chauffeur en een gids (in kilt!) maakte als eerste een stop bij ‘Millionaire's View’. (De ‘view’ was op dat moment van de dag nog niet geweldig, het regende een beetje en het was een beetje heiig. De rest van de dag hebben we prachtig weer gehad.) Carnegie (de bekende miljardair) had in deze omgeving een optrekje en nodigde regelmatig andere rijken uit om bij hem van het uitzicht te genieten, vandaar de naam.

Dornoch, een rustiek Schots plaatsje, vooral bekend omdat Madonna in de plaatselijke kathedraal (denk nou niet dat het een groot gebouw is, want het is maar een vrij klein kerkje) getrouwd is, was de volgende halteplaats en daarna door naar Dunrobin Castle (mooier dan Dunvegan castle op Skye), een kasteel dat er van buiten uitziet alsof het zó uit een fantasy-verhaal afkomstig is. Ook de rondleiding was beter verzorgd dan in Dunvegan (Dun betekent overigens heuvel). Als toetje van het bezoek kregen we nog een show van een valkenier, met een aantal prachtige vogels (o.a. valken en haviken). Ruim voor het geplande vertrek van de Rotterdam waren we weer terug aan boord, na een excursie van 7 uur met een geweldige gids. (Zo kan het dus ook. Ik denk niet dat we ooit nog een HAL-excursie gaan boeken in veilige landen. Perfect georganiseerd, weinig mensen, goede gids, 55 pond ipv de 130 dollar van de HAL, én uitgebreider)

De laatste haven van onze cruise was South Queens Ferry, op drie kwartier rijden met de bus naar Edinburgh. We lagen met ons schip in het midden van de Firth of Forth (firth is Schots voor inham of fjord), vlak voor de bekende rode brug. Vandaar tenderen naar de wal, waar we met het plaatselijk vervoer (9 pond voor een dagkaart) en natuurlijk niet met de HAL-bus (alleen op en neer voor 70 dollar), naar het centrum van Edinburgh gebracht werden. Ik wilde graag naar de National Library of Scotland. Dat vereist enige toelichting. Ik ben al tijden op zoek naar één verhaal uit een (Amerikaans) boek. Van dat boek zijn maar 100 exemplaren gedrukt. Op internet worden wel exemplaren te koop aangeboden, maar het laagste bedrag is 60 dollar en dat is me te duur. Digitale kopieën zijn niet te vinden en in Nederland is er geen bibliotheek die een exemplaar heeft. Bij mijn speurtocht ontdekte ik dat de genoemde bibliotheek in Edinburgh een exemplaar had, en ik kwam er langs met de cruise, dus… Om een lang verhaal kort te maken: ik had het boek kunnen inzien en een kopie kunnen maken van het verhaal, maar dat zou me vier uur wachttijd kosten (het boek moest van elders in Edinburgh komen) en dat wilde ik Mieke niet aandoen. Jammer.

Verder was het enorm druk in Edinburgh. Het jaarlijkse festival was bezig, met veel straatoptredens en voorstellingen. Er was ook nog een taptoe ’s avonds, waar veel Amerikanen naar toe wilden, dus uiteindelijk vertrok het schip om twee uur ‘s nachts.

Nu zitten we nog een dagje op zee, we pakken de koffers in en morgen liggen we al om zes uur weer in Amsterdam, waar onze zoon ons om half tien komt ophalen.

Dit was dus het laatste verslag van onze trip, ik hoop dat jullie onze avonturen met plezier gelezen hebben, en zo niet… we doen het ook voor onszelf om later nog eens na te kunnen lezen wat we allemaal gedaan hebben.

De volgende cruise staat alweer in de steigers: dat wordt naar alle waarschijnlijkheid een tocht rondom Australië met een uitstapje naar Bali (19 november 2020). Als we allebei nog gezond blijven…