Groeten uit Guadeloupe

Ten oosten van Haiti/Dominicaanse republiek begint een serie eilanden die in een kwart cirkel doorlopen tot de kust van Venezuela. Het eerste eiland is Puerto Rica en verder onder andere Sint Maarten, Martinique, Barbados en Grenada. Ook Guadeloupe, onze bestemming voor vandaag kom je daar tegen. Aan de westkant van de eilanden ligt de Caribische Zee en aan de oostkant de Atlantische Oceaan.

Guadeloupe is een onderdeel van Frankrijk en bestaat uit een groepje van ongeveer 9 eilanden. Het hoofdeiland heeft de vorm van een vlinder en ten zuiden van de linkervleugel liggen een paar kleine eilandjes: Îles des Saints. De twee grootste daarvan zijn Terre-de-Bas en Terre-de-Haut met resp. 1200 en 1800 inwoners. Je moet op de kaart behoorlijk inzoomen om ze te vinden. Voor Terre-de-Haut gingen we voor anker, want zelfs een relatief klein schip als de Prinsendam kan daar niet aanleggen. Het werd dus tenderen.

We hadden hier keuze uit twee excursies: kajakken en naar Fort Napoleon. Verder was er eigenlijk niets te doen. Het werd uiteraard Fort Napoleon. 

Columbus was de eerst Europeaan die hier in 1493 arriveerde, maar omdat er geen goud in Guadeloupe was (zelfs dát was er niet), was hij ook al gauw weer vertrokken. De eilanden zijn afwisselend in Franse en Engelse handen geweest en er is in de omgeving ook behoorlijk strijd geleverd. Uiteindelijk werd het Frans bezit en omdat de Fransen bang waren dat de Engelsen het weer terug zouden willen veroveren, bouwden ze Fort Napoleon. Gebouwd door soldaten van 1844-1867 en genoemd naar Napoleon III. Het garnizoen Fransen heeft tot het eind van de 19e eeuw tevergeefs zitten wachten op een aanval en het daarna maar leeg achtergelaten. In de tweede wereldoorlog heeft het fort nog dienst gedaan als gevangenis, maar verder heeft het leeggestaan tot pas onlangs besloten werd om er een museum van te maken, gevuld met voorwerpen die ze in de omgeving van de eilanden in zee hadden gevonden. Omdat het nooit is aangevallen én goed geconstrueerd, ziet het er nog erg goed uit. Het heeft zelfs de aardbeving van 2004 zonder schade overleefd.

Volgens de gids hadden we een bijzondere dag uitgekozen: het regende en dat deed het anders nooit (ja, ja). Water was altijd een groot probleem op dit zeer droge eiland. Het fort bevat een groot waterreservoir en in het verleden kwamen de inwoners van het dorp beneden elke dag de berg op om met kannen water op hun rug weer af te dalen. Nu loopt er sinds de jaren negentig onder water een pijpleiding van het hoofdeiland naar Terre-de-Haut. Samen met het water kwamen kabeltelevisie en internet.

Nadat we door een minibusje (men verplaatst zich voornamelijk met scooters en elektrische golfkarretjes over het eiland, er is een handvol minibusjes voor de toeristen en een paar auto's) waren afgezet in het 'centrum' van het dorp, kregen we nog een wandeling van 20 minuten door het dorp en toen hadden we echt alles wel gezien.

Wat ons tenslotte nog opviel, is de hardnekkige weigering van de autoriteiten alhier om de (voornamelijk) Engels sprekende toerist tegemoet te komen. Alle teksten zijn in het Frans en ook in het museum Fort Napoleon was geen enkele toelichting in het Engels te vinden. Waarschijnlijk is de afkeer van de Engelsen nog sterk aanwezig. 

En dan morgen Barbados.