Door- en doornat op Duivelseiland

We hebben inmiddels begrepen dat de temperatuur in Nederland onder nul aan het zakken is. Daar hebben we hier bepaald geen last van. Vandaag hebben we het zó warm gehad, dat het zweet in straaltjes over onze ruggen liep. Daarvoor waren we al een keer helemaal nat geregend in een tropische regenbui (we hadden geen jassen of paraplu bij). 

We komen steeds dichter bij de evenaar: vandaag zijn we aangekomen bij Duivelseiland, voor de kust van Frans-Guyana.

Duivelseiland is het beruchte gevangeniseiland van de Fransen, in gebruik genomen tijdens de regering van de al eerder genoemde Napoleon III. Er zijn in totaal ongeveer 80.000 gevangen gehuisvest geweest, onder zeer zware omstandigheden. Ontsnappen was vrijwel onmogelijk vanwege de geïsoleerde ligging en de open zee die het eiland omringde. Er zijn slechts twee geslaagde pogingen tot ontsnapping geweest. De eerste was in 1901 door Clément Duval, een Franse anarchist en de tweede en meest bekende gevangene die ontsnapte, was Henri Charrière in 1941. Zijn ontsnapping is beschreven in het boek Papillion (ook verfilmd). Ik weet dat ik het boek gelezen heb in een grijs verleden, maar kon me er niets meer van herinneren. Nu ik hier geweest ben, ga ik in ieder geval de film een keer bekijken en misschien het boek herlezen.

Na 1938 stoppen de Fransen met het sturen van nieuwe gevangenen en in 1952 wordt de gevangenis definitief gesloten. Er is nu een Space Centre.

Wij zijn 's ochtend naar het eiland getenderd, waar we de al eerder genoemde bui over ons heen kregen. Vervolgens zijn we naar de restanten van de gevangenenverblijven geklommen, daar rondgelopen en weer naar beneden - bezigheden waarbij het zweet in grote hoeveelheden onze poriën verliet. De temperatuur in de tender werkte ook niet echt mee, zodat we terug op het schip alle doornatte kleding vervangen hebben door droge, na een verfrissende douche in de hut. (Er is ook een hotel op het eiland. Wat iemand bezielt om vrijwillig een paar dagen op Duivelseiland te verblijven is me een raadsel. Er was ook geen excursie, want meer dan wat rondlopen kun je er niet doen.)  

Mieke is nu de was aan het doen, d.w.z. onze vuile spullen in een waszak proppen en een formulier voor de laundry alhier invullen. Morgen komt alles schoon en gestreken weer terug...

Vanaf nu laten we de eilanden achter ons en varen langs de kust van Zuid-Amerika naar  de monding van de Amazone. Morgen in de loop van de dag komen we daar aan.

Update: Toen wij om zeven uur in het restaurant aankwamen bleken alle obers als gevangenen te zijn gekleed: zwart-wit gestreept. De hogeren in rang als gevangenbewaarders. Ik ben terug naar de hut gegaan om mijn fototoestel te halen. Nice touch! (Zie foto's)