Lift of lopen?

We zijn vandaag op weg van Barbados naar Duivelseiland, waar we morgenochtend aankomen. Dat betekent dat we een zeedag hebben.

Het leven aan boord van de Prinsendam speelt zich voor ons voornamelijk af tussen de dekken 7 en 11, waarbij wij precies in het midden verblijven: dek 9. Het hoogste dek is dek 12, met het 'crow's nest', en het onderste, voor passagiers toegankelijke, is dek 4. Op dek 4 bevind zich meestal de loopplank naar de wal als we in een haven liggen en ook de tenderboten vertrekken vanaf dek 4. Op dek 7 is het hoofdrestaurant, waar we 's avonds altijd dineren en op dek 11 is het Lido, voor ontbijt en lunch. En dan op weg naar een van de andere dekken dient zich dan altijd het dilemma aan van elke cruiseganger: gaan we lopen of nemen we de lift. Tot nu toe zijn we meestal erg verstandig en gaan we lopen, maar ik weet niet of we dat volhouden tot het eind. 

Over lopen gesproken: alle passagiers (wij ook) bewegen zich op dit moment min of meer als dronkenlappen over de gangen. De zee is namelijk erg ruw en het (kleine) schip danst over de golven. Mieke is al enige tijd aan de anti-zeeziektepillen en ik heb er gisterenavond voor het eerst van mijn leven ook een geslikt. Die helpen echt geweldig, we hebben nergens last van, en ze hebben als (plezierige) bijwerking dat je erop slaapt als een roos.

Gisteren in Barbados zijn we gescheiden op excursie gegaan. Ik ben 's morgens onder begeleiding van een fotograaf, die ook als gids optrad, wat mooie fotogenieke plekjes van Barbados gaan opzoeken en Mieke heeft 's middags wat grotten bezocht. Erg ongezellig om niet met zijn tweeën op pad te gaan, dat gaan we de rest van de cruise ook niet meer doen.

Barbados is het meest oostelijk gelegen eiland van de kwart cirkel waar ik het de vorige keer over had (ligt er eigenlijk een beetje buiten: 175 km oostelijker) en heeft door die ligging ook minder last van orkanen dan de rest van de Antillen. Het heeft een kleine 300.000 inwoners op een oppervlakte van 430 vierkante km en is dus vrij dicht bevolkt.  Barbados was van 1627 tot de onafhankelijkheid in 1966 in Britse handen en behoord nog steeds tot de Gemenebest. De gevolgen van de Britse overheersing zijn nog steeds te merken: er wordt links gereden, 26% van de bevolking behoord tot de Anglicaanse Kerk, het eiland is opgedeeld in elf 'parishes' met bijbehorend kerkgebouw en de voertaal is Engels. Er zijn behalve Anglicanen inmiddels nog veel meer godsdiensten gekomen, van pinkstergemeente (10%) tot baha'i, vrijwel alles komt voor. 

Het is een welvarend en ook 'gezond' eiland: volgens de gids is Barbados, na Japan, het tweede land ter wereld met de meeste 100+ers. De inkomsten zijn voornamelijk afkomstig van het toerisme. Suikerrietplantages waren er in het verleden erg veel, maar de export van suiker is drastisch afgenomen. 

Ik vond het een mooi eiland. En voor de rest verwijs ik naar de foto's.

Mieke: door de woeste golven, durfde ik niet onder de douche en ben dus weer in het lekkere grote bad gaan liggen, een heus golfslagbad, dankzij de onrustige zee. Een ervaring op zich.

We hebben al weer veel leuke mensen ontmoet en elke avond is het weer een verrassing uit welk land onze tafelgenoten afkomstig zijn en wat een interessant en heftig leven sommigen geleid hebben.

Kortom, naast het lekkere eten geven ook de ontmoetingen aan tafel een extra tintje aan onze reisbelevenis.

Ook elke keer weer de schone was (zo krijg ik onze kleren nooit gestreken!) en ook de gepoetste schoenen, zijn voor mij een feestje.

Leuk ook om jullie reacties te lezen op de verhalen! Dat gaat makkelijker met zo’n logger.

Groetjes vanuit de woelige wateren op weg naar Duivelseiland.