Amsterdam again

Na drie weken zijn we weer even terug in Amsterdam. Het grootste deel van de passagiers werd vervangen door een nieuwe lading  (ik schat dat wij 2 van de 100 gasten waren die aan boord bleven). Waren er afgelopen drie weken 300 Nederlanders aan boord, nu zijn het er zo’n 500. Op de een of andere manier lijkt het alsof het drukker is aan boord. Misschien ook omdat er meer kinderen zijn.

Tussen alle mensen die door de terminal met hun bagage naar de uitgang liepen (behalve de Rotterdam was ook de Nieuw Statendam in Amsterdam aangekomen), tussen de chaos van taxi’s, bussen en auto’s die mensen kwamen ophalen liepen wij als toeristen Amsterdam in. Amsterdam, waar zaterdag nog de Canal Pride was gehouden, was op deze zondag nog steeds overbevolkt. Wij hadden daarom al besloten onze nieuw aangeschafte OV-kaarten maar eens te gaan uitproberen en via tram en trein naar Haarlem te gaan, een stad waar we allebei nog nooit geweest waren.

Haarlem was een stuk rustiger dan Amsterdam. Met de bus naar het Spaarne en daar van een rondvaart over de Haarlemse wateren genoten (alsof we nog niet genoeg gevaren hadden). We zijn duidelijk nog niet gewend aan het weer in deze zuidelijke regionen, want we hadden ons veel te warm aangekleed voor dit uitstapje. Gaandeweg verdwenen er steeds meer kledingstukken in de meegenomen tas. Wat we nu van Haarlem gezien hebben, nodigt zeker uit tot een hernieuwd bezoek in de toekomst.

Omdat we zeker niet te laat terug wilden zijn (om half vier moesten we weer aan boord zijn), zijn we ruim op tijd weer vertrokken uit Haarlem (indachtig Reykjavik). Via de drukte van Amsterdam Centraal Station naar de drukte van de terminal, waar nu allerlei mensen weer aan boord van de twee schepen probeerden te komen, om eenmaal aan boord weer aan te treden voor de Security Drill op dek 3. Ondanks het feit dat we die drie weken geleden al een keer meegemaakt hadden, moesten we ook nu weer verplicht aanwezig zijn.

Om vijf uur vertrokken we weer; eerder dan de Nieuw Statendam, met het nodige getoeter van de scheepshoorns als afscheid. De Rotterdam begon met toeteren, de Nieuw Statendam antwoordde en op een bepaald moment werd het een kakofonie van scheepshoorns. De mannetjes die de toeters bedienden konden er geen genoeg van krijgen. Bij de video's staat het laatste stukje van het concert.

Nu varen we dus in zuidelijke richting naar het Kanaal.

Even nog een update over de achtergelaten passagiers in Reykjavik. Op de borrel georganiseerd voor de bezitters van een 4- of 5-sterren Marinerstatus (en dat zijn wij!, sprak hij blasé) konden wij onze nieuwsgierigheid niet bedwingen en vroegen aan een van de aanwezige officieren hoe het afgelopen was. Het bleek om twee (niet drie) vrouwen te gaan (allebei de mannen waren aan boord). Om in Invergordon te komen zouden ze vier vluchten hebben moeten nemen, dus zijn ze naar Amsterdam gevlogen en zijn alleen nog maar op het schip geweest om hun bagage op te halen. De officier zei er nog (enigszins verbitterd) bij: ‘En natuurlijk krijgen wij de schuld dat we niet op ze gewacht hebben, ondanks het feit dat ze 40 minuten te  laat waren.’