Canada: Corner Brook

Na twee zeedagen in dichte mist rondgedobberd te hebben, kon ik mijn camera weer voor de dag halen. Twéé zeedagen, want de oorspronkelijke route was gewijzigd. In de originele itinerary stond één zeedag en vervolgens als havenplaats Red Bay. Om voor ons onduidelijke redenen (misschien heeft het te maken met de bosbranden?) is Red Bay geschrapt. In plaats daarvan lagen we voor de kade van het plaatsje Corner Brook.

Corner Brook kun je op de kaart vinden aan de westkust van het eiland Newfoundland dat voor de oostkust van Canada ligt. Het ligt aan de Bay of Islands, waar de Zuiderdam, best een stukje Newfoundland in, kon aanleggen aan de kade (geen tender dus). Voor de boeg lag de ‘Paper Mill’ die nog steeds in gebruik is en best veel geluid produceerde terwijl we op het balkon zaten.

Vandaag ben ik alleen aan land gegaan. (Mieke is herstellende van een behoorlijke verkoudheid en bleef liever op het schip.) Aan de kade werden de passagiers verwelkomd door een aantal dames die kaartjes van Corner Brook uitdeelden en gaarne advies wilden geven over de activiteiten in de stad, een countrymuziek spelende gitarist (een stuk beter dan de muzikant in Nanortalik) en een rij die stond te wachten op de shuttlebussen. Zoals het hoort werden we van het schip gratis vervoerd naar het stadscentrum door schoolbussen en ander lokaal vervoer.

Ik stapte in een klein busje en werd met 20 andere passagiers afgezet bij de City Hall. Na even in het centrum rondgelopen te hebben, ben ik naar een van de plekken gelopen waar een excursie van het schip naar ging: Corner Brook Stream Trail. Het is een wandeling door een groot park waardoor een riviertje stroomt dat begint in een ‘lake’ (meer een fors uitgevallen vijver). Het meer schijnt beroemd te zijn om zijn zwanen, waarvan ik er maar twee, en dan ook nog op afstand, gezien heb. Omdat ik de tocht rond het meer niet kon voltooien wegens onderhoudswerkzaamheden aan het pad, ben ik dezelfde weg weer teruggegaan (aan het begin van het park stond ‘Degree of difficulty: easy’, maar het ging behoorlijk omhoog en omlaag, ik vond het niet zo ‘easy’). Ik kon meteen weer in hetzelfde shuttlebusje terug stappen. Ik was blij weer ‘thuis’ te zijn, want terwijl het bij mijn vertrek nog behoorlijk bewolkt was, was tijdens mijn uitstapje de zon volop gaan schijnen en de temperatuur opgelopen tot boven de vijfentwintig graden en ik had (stom genoeg) niks te drinken meegenomen.

Inmiddels uitgerust zijn we nu op weg naar onze volgende Canadese haven. Geen zeedagen meer, nog drie Canadese en twee Amerikaanse havens (incl. Boston), en twee geboekte excursies te gaan. Vannacht gaat de klok weer een half uur terug, geleidelijk aan is het tijdverschil met Nederland opgelopen tot 5 uur.