Na IJsland de ijsbergen

Om 10 voor 10 vanochtend kwam onze eerste ijsberg langsdrijven. Een paar minuten later doemden de eerste vage omtrekken van Groenland op uit de mist. De hele nacht hadden we in dichte mist gevaren, een en ander begeleid door het geluid van de misthoorn op ons schip, in de verte beantwoord door de toeters van andere schepen. Vandaag moest de ‘scenic cruising’ door de Prince Christian Sound plaatsvinden, een gebeurtenis waar vooral Mieke naar uitkeek.

De Prince Christian Sound is een doorvaart door een stukje Zuid-Groenland (zie eerste foto). Het loopt ongeveer van oost naar west en heeft twee ingangen. Voor de oostelijke ingang lag een groot veld met drijfijs en de kapitein dorst het niet aan om daarlangs naar binnen te varen. Dus heeft hij voor de zuidwestelijke ingang gekozen en we varen dan door tot de gletsjer die op ¾ van de Sound ligt, dan draaien we om  (om dezelfde reden dat we er aan de oostkant niet in kunnen, kunnen we er ook niet uit) en varen via dezelfde route weer terug. Op ons balkon zien we dan de andere kant. We hebben dus niks gemist.

Want zodra we om klokslag tien uur naar binnen voeren, trok de mist op en hebben we heerlijk in de zon op ons balkon alles zitten bewonderen.

Volgens onze geheugens was er in 2009, toen we ook door de Sound voeren, veel meer ijs dan we nu zagen (opwarming van de aarde, dachten we!) Maar toen we de huidige toestand vergeleken met de foto’s uit 2009 op mijn laptop, bleek er niet veel verschil. Misschien was er in het laatste kwart veel ijs, maar dat zou nu ook zo kunnen zijn (gezien het feit dat we er niet door konden). Conclusie: op grond van onze waarnemingen, kunnen we niet zeggen dat er in 14 jaar hier veel veranderd is.

Maar mooi was het!!!

Morgen nog meer ijsbergen in Qaqortoq