Snuffelen aan Snæfellsnes

Aan de westkust van IJsland steekt een schiereiland de oceaan in: Snæfellsnes. Dat ligt onder de ‘hanenkam’ waar Ísafjörður op ligt. Aan de noordkant van Snæfellsnes ligt Grundarfjörður, waar het schip gisteren voor anker lag.

Om 8 uur ’s ochtends! (dat is héél vroeg opstaan voor ons) vertrok de bus voor een kennismakingstocht met dit schiereiland. Een rondje langs de kust.

In het midden van de punt van Snæfellsnes ligt een gletsjer:  Snæfellsjökull (jökull is IJslands voor gletsjer). Deze gletsjer staat op een aantal van de foto’s omdat we er helemaal omheen gereden zijn.

Gelopen hebben we ook veel vandaag. De eerste keer was een klauterpartij door een rotsachtig gebied naar het strand (geen zand, maar steengruis), waar de overblijfselen van een in 1948 gestrand schip nog steeds getuigen van de kracht van de natuur. Deze restanten laat men bewust liggen, je mag ook geen enkel stuk roest mee naar huis nemen als souvenir (zouden er mensen zijn die dat willen?). Daarna weer terug naar de bus klauteren. Vermoeiend voor ons oudjes, maar zéér de moeite waard.

Een stukje verder, we zijn inmiddels bij de zuidkant aangekomen, vond de tweede wandeling plaats: in de buurt van Arnarstapi langs de kust, waarvoor allerlei kleine eilandjes liggen die als broedplaats dienen voor veel, héél veel vogels (vooral de artic tern). Opnieuw weer een prachtige wandeling langs ‘Gatklettur’ een natuurlijke rotsboog vlak voor de kust naar het standbeeld van Bárður. Bárður was half-mens half-trol, in de Middeleeuwen gevlucht vanuit Noorwegen. Eeuwenlang geloofden de ‘locals’ dat hij hun beschermer was (‘The Guardian Spirit of Snæfell’); zijn standbeeld (gemaakt door de kunstenaar Ragnar Kjartansso) kijkt over de oceaan uit.

Na weer een bustochtje van een half uur konden we nog een ‘heilige’ heuvel beklimmen (de ‘Helgafell’). Bovenop aangekomen konden we een wens doen die zéker zou uitkomen. Voorwaarde was wel dat je tijdens de klim strak voor je uit moest blijven kijken en geen woord mocht zeggen. Wij hebben geen wens kunnen doen, niet omdat we niet aan deze voorwaarde konden voldoen, maar eerder omdat we na al ons eerdere geloop geen zin (puf) meer hadden voor nóg een klauterpartij. Het bleef bij een bezoek aan het kerkje aan de voet van de heuvel.

De excursie eindigde met een lunch in een mooi hotel in Stykkishólmur, aan de noordkant.

Om half vier waren we weer aan boord van de Zuiderdam na een prachtige excursie.

Onderweg vertelde onze gids, die in Reykjavik woont, dat ze ’s nachts een flinke aardbeving had gehad (‘de borden vielen uit de kast’) en dat alle inwoners binnenkort een vulkaanuitbarsting verwachtten. Dat ‘binnenkort’ bleek een dag later te zijn. Vanochtend kwam het nieuws van een flinke uitbarsting van de Fagradalsfjall, 30 km van Reykjavik. Dat hebben wij weer net gemist.